1-2-3 Yetmez, 4-5-6 Olsun...!

Guler Sabanci, Dunya'da zirvedeki 50 is kadini arasina 5. siradan girmis, haftasonu Hurriyet gazetesinde okudugum bir habere gore.

http://www.hurriyet.com.tr/ekonomi/12561143.asp?gid=254

Cani gonulden tebrik ediyorum kendisini oncelikle tabii ki. Emekleri de basarilari da daim olsun. Alkislar olsun kendisine yurekten!

Habere gore, Financial Times; bankacılıktan gıdaya, perakendeden lastik üretimine kadar birçok alanda faaliyet gösteren Sabancı Grubu’nun başındaki Güler Sabancı’yı ‘finans kraliçesi’ diye tanımlanmis.

Simdi, benim aklima takilan bir nokta sudur, ilk 4 te yer alan CEO lara baktigimizda, bu firmalar, tek bir sektorde hizmet veren ancak bir cok ulkede hizmet veren yani "global" markalarin Ceolari. Guler Sabanci, onlarca firmayi tek semsiyede tutan birisi olarak nasil 5. sirada olur diye dusundum. Sahip oldugu firmalar araciligi ile, Turkiye ekonomisinin buyuk bir kismini yoneten bir bayan.Bu durum neyi gostermektedir simdi, Turkiye'nin ekonomisinin ne alemde oldugunu mu? Yoksa bizde dunya devi olabilecek tek bir marka yaratabilmek ve yonetebilmek surecinin zayif oldugunu mu?Ya da benim armutlarla elmalari karistirdigimi mi gosterir bu durum? :)

Guler Sabanci'nin en guclu ilk 5 te yer almasi gurur vericidir tabii ki. Ama ayni ulke catisi altinda, okuma yazma bilmeyen kac kadin vardir? Kac kadin, bilimden, sanattan, teknolojiden, gunumuzden uzakta, yillarca oncenin kosullarinda yasamaktadir?Ve neden dengeli bir yasam surmek cok zordur ulkemizde, ya cok zengin ya cok fakir olmak populerdir?

Gelin destek verelim. Kizlarimizin okumasini destekleyen kampanyalara el verelim. Yarinimiza destek verelim.Bir hayati degistirmek icin yapabilecegimiz en ufak sey neyse ordan baslayalim. Cuzi de olsa, yardim edelim okumasina, imkani olmayan ama umudu, hirsi, yarini olan kucuk bir kiza.

http://www.bbog.org/indexMain.html

ve digerleri tabii ki. Belki ayni mahallede bir komsu kizi, belki tanidik birilerinin uzaktan akrabasi.

Okumakla silinecek inaniyorum ben tum cehalatler, egitimle asilacak darbogazlar.

Gelismek icin gelistirmek gerekir.

Bilgi ve gorgusunden guc alan, Ataturk ilkelerine bagli, cagdas Turk kadinlari, Ilk 50 de, Ilk 5 te, hatta ilk sirada, olsun! Neden olmasin?

Sonbahar Hüzündür

Sonbahar, her zaman huzunludur. Icin cossa da huzundur. Doga yesilini kaybeder, hava sicagini kaybeder, gunler gunesini kaybeder yani, bitki cicegini kaybeder. Az sey mi? Huzunlenmemek elde mi?

Sonbahar, ozlemi deprestirir. Yureginin en derininde, yillardir gormedigin bir yuz icin, yillardir gitmedigin bir yer icin, yillardir dinlemedigin bir sarki icin, ve buna benzer anlam veremeyecegin "ansiz" bir cok sey icin ozlem deprestirir.

Kalin giysilerini cikarirken dolaptan, yuregini sicak tutmanin yollarini ararsin her zamankinden cok. Hem seversin sonbaharin tum kahvelerini, hem melankolik bakislar yerlesir gozlerine.

Birdenbire issizlasir hava kararinca yollar. Sert bir ruzgarla carpan kapilar, ansizin siyirir seni derin dusuncelerinden. Sahip oldugun dort duvara ve sicak yataga en cok sukretmeye basladigin zamandir simdi. Geceler daha uzun, icsesler daha acimasizdir belki.

Yine de renklerini yasamak lazim sonbaharin. Agirbasli tum kahverengileri ile gozleri doyurmak lazim. Ucari ve coskun yuregi, ara sira dinginlestirmek lazim. Yurekleri, sonbahara teslim etmek lazim.

Ve belki de rahmetli Yildirim Gurses'e soz vermek lazim bir kez daha:

Düşen bir yaprak görürsen,

Beni hatırla demiştin.

Biliyorsun seni ben

Sonbaharda sevmiştim

Her sonbahar gelişinde

Sarı, sarı yapraklarda

Kuru dallar arasında

Sen gelirsin aklıma

Rüzgarla düşen yaprakta

Daima senin hayalin

Yine bir sonbaharda

Döneceksin sen bana

Her sonbahar gelişinde

Sarı, sarı yapraklarda

Kuru dallar arasında

Sen gelirsin aklıma

Sel Gitti, Izi Kaldi...

Bayram, bayram sevinci yasayabilene ne mutlu dedirtecek cinsten oldu bu sene.

Hemen bayram oncesi yasanan afet dolayisi ile, evlerde bayram sabahina heyecan ve telasla uyanamayan cocuklari, demlenmis cay, kolonya ve seker ikrami olmayan evleri, bayram ayakkabisini basucunda tutup, heyecanla giyemeyen cocuklari, bayram namazindan sonra, el opmelere, seker toplamalara kosamayan cocuklari, dort duvarla cevrili huzurlarini, sel ve camura teslim etmis aileleri dusundukce bu bayram buruk gecti.

Elimde sihirli bir degnek olsa dedigim zamanlar olur, aynen oldu.

Ne oldu onca felaketzedeye, bayram uzeri, kacinin yarasi sarilabildi? Kaci iclerinde yine de bir umutla basladi acaba bayrama?Kacina, siyasi tartismalardan ote samimi ve icten bir yardim eli uzatildi? Kaci vaatlerden ote gercekle karsilasti? Kaci, camurdan mikroptan uzaklastirilabildi?Korunmak ve barinmakti ya en temel hak, kaci bu hakki hissetti yureginde ve kendinde?

Her yagmur yagdiginda korkacak, yagmur altinda islanmanin keyfini bilemeyecek, yagmur berekettir sozunden korkacak, anilarinda suyun yikici gucunu, bir omur boyu tasiyacak, korkacak kac cocuk kaldi geriye?Her sucu, dogaya, ekolojik dengeye ya da dengesizlige, kadere baglamaya alisacak, bilimselligi, hesaplari, kurallari, plan yapmalari, ongorulu olmalari luks zannedecek o cocuklar.

O cocuklar belki her bayram oncesi, bu bayrami anacak, yurekleri burulacak, akillari duracak.

O cocuklar, kim bilir kac bayram sonrasi, her sey artik eskide kaldi diyebilecek, guvenle ve huzurla?

Yataklari, evleri ve gozleri islak cocuklar geldi bu bayram aklima. Bayram sevincim islandi.

Sel gitti, izi kaldi, yureklerde buyuk bir sizi kaldi...

Yorgun Tosbaga...!

Hey dunya dedi yorgun tosbaga,

Sen biraz dön, ben durayim kabugumun icinde.

Kendimi ve ic seslerimi, nereden gelmekteyim ve nereye gitmekteyim dusuneyim bir.

Ongormus muydum su an bu noktayi, yarindan ne bekliyorum ben anlayayim bir.

Bu ormanin yesili, farklidir bendeki yesillerden, gokyuzunun mavisi nasil farkliysa denizinkinden.

Ayni gibi gozuken geceler, yuzler ve dostlarin da aslinda farkli oldugu gibi.

Sen biraz dön dünya, ben durayim biraz. Bir nefes araligi olsun bana, gonlum dinlensin bir nefes.

Sen kos sonbahara dogru uygun adim... Ben yetisirim kis gelmeden, tavsandan once :)