Geri dondummm :)
Basimi kasiyacak vaktim yok aslinda ama cok ozledim blogumu, bloglarinizi.
Hepinizin iyi dilekleri ve dualari icin tesekkur ediyorum.
7 Aralik 2009 da saat 09:10 da dogdu KADIFE oglum. Alelacele, telasla oldu her sey. Hastanenin acil kodlu dogumu oldu bizimki. Ve anladim ki, dogum olayi ilgili hic bir seyi onceden planlamak mumkun degil. Hayal kurmak mumkun ama planlamak asla. Ben ki, planlama muhendisiyim, plan konu bile olmadi benim dogumuma.
9 ay boyunca, normal dogum mu, epidural mi, suda dogum mu, sezeryan mi diye arastiran, kafa yoran ben, genel anestezi ile sezeryan oldum en acilinden.
Ani olsun, yazi olsun kalsin benim de dogum hikayem, asagidaki satirlarda!
40. haftamiz dolmustu. Doktorum daha fazla beklemek istemedi ve pazartesi gidelim hastaneye, suni sanci veririz, gidisata bakariz demisti. Ben 08:30 da hastanede olacaktim, yatisim olacakti, NST'ye baglanacaktim (bebegin kalp atislarini kontrol eden cihaz, bilmeyenler icin soliim efenim :)) 9-9:30 gibi de doktorum gelecekti... Doktorum, hastanenin kadrolu doktoru degildi, disardan gelecekti.
Sabah, saat 08:20 de hastanedeydik. Kocis, annem ve ben, hastaneye giden 6 dakikalik kisa yolda, heyecandan sadece kisa cumleler kurabildik. Heyecanli misin, ay bugun o gun mu falan diye :) Neyse hastaneye gittik, yatis islemlerimizi yaptirdik, anestezi doktorumuz geldi, gerekli olursa epidural icin test yapalim dedi.
Ben hastane kiyafetlerimi giydim, damar yolu acilmasi icin hemsire geldi. Ilk once beni NST'ye bagladi, Tansiyonumu olctu, damar yolu acti. Derken, benim fena halde midem bulanmaya basladi. Elim ayagim uyustu. Hamilelik boyunca gram midesi bulanmayan ben, o kadar fena oldum ki. Annem basucumdaydi, kocis koridora cikmisti. Anne dedim ben fena oldum. Annem de fark etmis, bana yelpaze yapmaya basladi. O esnada, bebegin kalp atislari neredeyse durma noktasina geldi. Son 2 ayda surekli bu cihaza baglandigim icin, cihazin cikardigi seslerin ne anlama geldigini biliyordum... Cihaz alarm vermeden once, ben bagirmaya basladim, bebek kotu oldu, bebek iyi degil diye. Derken hemsire dur bakalim sakin ol, derin nefes al dedi ve kosarak disari cikti. Ben doktorumu arayin yoldadir falan derken, vaktimiz yok sekerim, ne olur sakin ol, ben hastanedeki ekibe haber verdim dedi. 1 dk. sonra, odaya birisi kadin dogum bolum baskani olmak uzere 3 doktor geldi. NST ye baktilar, hic zaman kaybetmeyelim, hedef 5 dakika, hemen asagi indirelim dediler.
Derken ben aniden hoop, buyuk bir hizla koridora cikartildim. Esim koridora cikmisti, ne oldugunu anlayamadi, yanimizda kosmaya basladi. Beni asansore aldilar, esim ben de doguma girecektim falan dediyse de siz burada kalin lutfen dediler. Onun o esnadaki allak bullak yuz ifadesini hic unutmayacagim.
Bu esnada ben, filmelere tas cikarir sekilde, herkese ne olur bebegi kurtarin, yalvaririm kurtarin diye soyleniyor ve agliyordum. Dogumhaneye girdigimizde, o kadar telasli bir kalabalik vardi ki, herkes kosturuyordu. O esnada, nasil caresiz bir cirpinisla nefesim tikaniyordu anlatamam. Allah kimseye gostermesin...
Bana kipirdama sakin dediler ve beni ameliyat masasina aldilar. Derken, ameliyati yapacak doktorun sesini duydum, hazir miyiz arkadaslar diyordu. Hic aklima gelmezdi, kendi doktorumdan baska bir doktorla doguma girecegimiz! Basucumda, bir cocuk doktoru ve anestesizt bayan vardi. Bize guven, sana iyi uykular dediler. Bir kelime-i sahadet getiriyim bari dedim en son, gerisini animsamiyorum...
Beyaz mavi bulutlarin icinden gecerek uyandim. Karsimdaki hemsireyi, duvarlari, serum sisesini her seyi 3er tane goruyordum :) Hemen bebegimin durumunu sordum, sonra esimi ve annemi sordum. Bebegimin iyi olduguna onu gorene kadar inanamadim. Bebegimi ilk gordugum an onu da cift goruyordum ama ne kadar guzel oldugunu soyleyip duruyordum. Susamiyor, konusuyordum habire...
Doktorumuz doguma yetisemese de, odamizi susleyemesek de, fotografci dogumu goruntuleyememis olsa da, esim doguma girememis olsa da, her seye defalarca sukrettik.
Saglik konusundaki tavsiyeler reklama girmez. Buradan, Anadolu Saglik Merkezi Gebze Hastanesi, kadin dogum ve yenidogan servisindeki tum ozverili calisanlara tesekkur ediyorum. Basta Nuri Ceydeli ve Fatih Gucer olmak uzere, Aydın Arıcı'ya ve dogumu inanilmaz bir hizla organize eden Tulay hemsireye, sevgili cocuk doktorumuz Ayse Sokullu'ya, basta Serap hemsire olmak uzere, yenidogan hemsireleri, Bedriye hemsire, Zehra hemsire, Fatos hemsire, Demet hemsire, Aynur hemsire, Yıldız hemsire'ye defalarca tesekkur ediyorum.
Ve tabii, epidural ignesi yapildigi halde, sirasini seve seve bize veren ve kendi planli dogumu bizden sonra yapilabilen Tutku Hanim'a da tesekkur ediyorum.
Cok sukur, ben de bebisim de iyiyiz.... Allah, evlat sahibi olmak isteyen herkese, bu guzel duyguyu nasip etsin... Ve ek olarak, bebek bekleyen her anne adayina, hayirli ve saglikli dogumlar nasip etsin...
Eskisi kadar aktif yazabilene kadar biraz daha zamana ihtiyacim var belki, cunku kucuk adamimin bana bolca ihtiyaci var. Ama 2 ay ara vermem sanirim artik.
Canim oglumun bana yasattigi inanilmaz duygulari da yazacagim, bir ara...
Herkese selamlar ve sevgiler, ve tabii ki, TUM iyi dileklerimle...
Ben oldum olası yeşil çay içemiyorum. Nasıl anti oksidandir, nasıl faydalıdır biliyorum ama içemiyorum. Bagisiklik sistemini cok guclendiriyormus. Malum bebisi beslemek gibi bir derdim oldugundan ve bagisiklik sistemimiz dahil her seyimiz ortak oldugundan yeşil çay içmeye mecburum yargısı olustu bende.
